بی عنوان: شطی که دندان می زند !

چندی پیش نوشتم: و اینجا تازه زاده شد ...

و اکنون حدود 4 ماه پس از آن حادثه (!) باید (!؟) به مناسبت دویستمین پست این بلاگ -و به عبارتی نوک زدن دندان های شیری این طفل بازیگوش لجوج!- مطلبی بنویسم ...

اما چه بنویسم!؟

از سفر آسارا با خاطراتش یا کلارک دشت !

از تبریک مبعث با کمی تاخیر

از جامی به وسعت یک جهان و درس های جام جهانی!

از تولید علم و صحبت های وزیر محترم (!؟) صنایع!

از نوشتن های همینجوریم در کامنت و بگذریم و حتی در جستجوی مارمولک یا در غم آمد و حتی در قصاص یا این دهان بستی یا نازها و بایزید و فعلش یا از ماست یا هجرت و سرآغاز و بی شرح و ربنا لا تحمل نا یا قصه های ما و داداشم و عشق و سیاست و بخواب و ... یا حال ما خوب است و دنیای این روزای من و سایه و روز دختر و نیستم و فریاد استاد و

از واگویه هایم در باید امشب بروم یا استدلال یا فوکو و 1358 یا عشق و مولانا یا نبی عبادی انی انا الغفور الرحیم یا به بهانه قدس و کرامات شیخ و یا رب و سینه تنگ من و نام گذاری سالها و خبر کوتاه است و مست و خراب و گدا و از پی حادثه و هنوز انسانیت نمرده است یا مکن به چشم حقارت و تاریخ و آدم ها و دنیای این روزای من و گندش را در می آوریم و

از اشک های بودا در تاریخ!

از شهری که خسته است از ظلم، از درد، از مردمانی همه خواب!

از نوشتنم برای درد و از درد

از قم، فانذر و نوشتاری در باب اینکه منتظران مهدی به گوش باشند که حسین را منتظران کشتند!

از شاید این جمعه بیاید و توضیح اینکه احتمالش هست که شنبه هم بیاید!

از ادای دین ها به نوری، مهندس بازرگان ، پیر احمد آباد، تختی، بلاگ ها، آقای کارگردان و مختار نامه و

از سخاوت ادب زورمندان در ادبیات سیاسی و شما فقط کف بزنید و حماسه صندلی های خالی و افاضات رییس و

از موسی صدر و تغییر فرهنگ

از تلنگرهای به خودم در لبخند می زنم اما یا بخند و خدایی که بزرگ است و قرآن مهجور و

از نوشتن فوتبالی که دیگر اخلاق ندارد و صداقت

از نوشتن ژانر هاهاها و ایهام

از نوشتن برای سجاد در غم مهربان مادرش و در عظمت رفاقتش

از شبیه شعرهایم در ظهر شده است ساقیا یا کی شعر تر انگیزد و

از قدر نوشته هایم در از دل تنگ تا پیش باز شب های قدر و حتی من خدا هستم و کشم آهی تا قدر نامه و گپش

از پشت دیوار شب یه راهی داره و خورشید

از پروژه ای که پرید

از منزوی و خیال خام پلنگش

از تبریک تولد یک دوست

از لا اکراه فی الدین

از نوشتن غم دوستان در سوگ در یاد باد و غمی که خیمه زد

از غروب سه شنبه خاکستری بود و نه دیگه این باسه ما دل نمی شه و امون از ما و

از فرانسه در غم بی دشمنی و ما اکثر العبر و

از near far where ever you are

از سرد است تا همین آخری

از کدام بنویسم!؟

تمام صد پست گذشته را دوباره خواندم و باز دوباره آن همه خاطره و حالات و آن همه قبض و بسط و بالا و پایین و ...

خوبی خاطره ها به همین است که می گذرد ....

دوست دارم بدونم چه پستی تو ذهنتون مونده از این بلاگ ...

*. توضیح واضحات عکس بالا اینکه درست است دندان هایش نوک زده اما زیر چشمانش هم گود افتاده!