۱۳۹۴ آبان ۷, پنجشنبه

«هر جی سنگه باسه پای لنگه» یا «گه بیاد به این درس خوندنت»

جواب کنکور کارشناسی که آمد، رشته مهندسی صنایع دانشگاه علم و فرهنگ قبول شده بودم
تو فامیل هر کی می دید می گفت: «چی قبول شد؟»
- مهدسی صنایع
- چی صنایع غذایی!؟
- نه مهندسی صنایع
- آها صنایع دستی و اینا!
- نه مهندسی صنایع خالی
- آها زیر مجموعه وزارت صنعت و معدنه!؟
- جان!؟ نه ربطی به اون نداره
- صنایع نفت و گازه پس!؟
- نه {بی شرف}
- حالا چه دانشگاهی هست!؟
- علم و فرهنگ
- علم و صنعت!؟
- نه علم و فرهنگ
- چی هست!؟
- جهاد دانشگاهی سابق که شده علم و فرهنگ
- آها جهاد دانشگاهی تهران!؟
- آره دیگه جهاد دانشگاهی سابق تهران که الان شده دانشگاه علم و فرهنگ
- آره دیگه دانشگاه تهران!
- نه بابا! این یه دانشگاه جداست
- دانشگاه آزاده یعنی!؟
- نه {بی شرف}

نشستیم درس خواندیم حسابی و حالا هم سه سالی است که ارشد کارآفرینی دانشگاه تهران خواندم ولی همان آش و همان کاسه را داریم این بار در مورد رشته
- چی قبول شدی!؟
- کارآفرینی
- چی هست!؟
- مدیریت کارآفرینی دیگه
- آها گرایشت کارآفرینیه!؟
- نه گرایشم که خدمات کشاورزیه، رشته است کارآفرینی
- پس مهندسی کشاورزی میخونی!؟
- نه {بی شرف}
- پس چی!؟
- رشته کارآفرینی گرایش خدمات کشاورزی
- آها، یه کاری هم پس برای بچه ی ما راه بنداز بیکاره!
- {خنده هیستریک}


۱۳۹۴ مهر ۲۳, پنجشنبه

رمز زندگانی

رمز زندگانی همین است که «بی خیالی» را یاد بگیری.
 یادبگیری چگونه می شود دید و دم نزد،
چگونه می شود چشم ها را بست و رد شد،
چگونه می شود با خیال راحت فراموش کرد

رمز زندگانی در همین است وگرنه این که ما می کنیم جندگی هم نیست چه برسد به زندگی! 

۱۳۹۴ مهر ۱۰, جمعه

هنر مدرن: گلدانی منقش به گل!




اين شاهكار هنري را در همسايگي خانه يكي از بهترين دوستانم ديدم. شايد اگر من نوربرت لينتن بودم و اين گلدان در موزه آرميتاژ بود، ميشد تا ساعت ها درباره تلفيق رويش دو بعدي نقشها در وراي فضاي سه بعدي گلدان سخنراني كرد؛ مي شد صفحه ها در باب دهن كجي صناعت نقاشي بر قامت طبيعت گل الود آن زيرها نوشت؛ حالا بماند از تعبير شاعرانه آن شاخه گلي خشكي كه تكه اي از آن، خاك گرفته و رنجور بر روي بشقاب افتاده كه احتمالا در تصوير چندان مشخص نيست. اما اينجا تهران است و طبقه سوم آپارتماني در شمال غرب آن و من هم كسي نيستم جز يك عدد صابر آن هم از نوع خسرويش!