به گزین ها - 6: درس گفتارهایی از حضرت مولانا

عالمی را یک سخن ویران کند ...

نکته ای که جست ناگه از زبان

همچو تیری دان که جست آن از کمان

وانگردد از ره آن تیر ای پسر

بند باید کرد سیلی را ز سر

چون گذشت از سر جهانی را گرفت

گر جهان ویران کند نبود شگفت!

مثنوی معنوی حضرت مولانا

دفتر اول - 1658

تفرقه در روح حیوانی بود

نفس واحد روح انسانی بود

لطف شه جان را جنایت جو کند

زانکه شه هر زشت را نیکو کند

صورت ظاهرفنا گردد بدان

عالم معنی بماند جاودان

چند بازی عشق با نقش سبو

بگذر از نقش سبو رو آب جو

صورتش دیدی ز معنی غافلی

از صدف دری گزین گر عاقلی

از یک اندیشه که آید در درون

صد جهان گردد به یک دم سرنگون

هر کجا دردی است درد آنجا رود

هر کجا پستیست آب آنجا رود

آب رحمت بایدت رو پست شو

وانگهان خور خمر رحمت مست شو

زاری و گریه قوی سرمایه ایست

رحمت کلی قوی تر دایه ایست

مثنوی معنوی حضرت مولانا

دفتر دوم

*. مدت ها بود دنبال فرصتی بودم برای بازخوانی مثنوی معنوی که به تعبیری قرآن فارسی است تا اینکه امشب برای دقایقی هر چند کوتاه این سعادت نصیب شد و فقط رسیدم به مرور حاشیه نویسی ها بر برخی ابیات دفتر اول و دوم که در اینجا منتشر کردم برای ماندن در حافظه مجازیم که یادم نرود زمانی بخوانم به دقت ...

*. چقدر شور انگیز است مولانا !

*. ببخشید اگر ابیات پراکنده است و بی توضیح؛ که ابیاتی به صورت تصادفی انتخاب شد برای انتشار که احساس کردم نیازی به توضیح ندارد که با خودم قرار گذاشتم که هر چند وقت یک بار ملزم شوم به نوشتن از توضیحات ...

*. در برخی پست ها مخاطب خودمم و این از همون پست هاست ...

*. هوی صابر مغفولاتت زیاد شده در این چند وقته ها ! غافل شدی انگاری از خواندن برخی مکتوبات با ارزش!

*. چقدر حرف های دیگر هست برای گفتن ...