افکار پریشان - 52: ابتذال قامت قلمم!

بگو از آن همه واژه که ذبح کردی و نگفتی
بگو از آن همه نطق های آتشینی که ننوشتی
بگو از آن همه غزل های ناب که در گلو خفه کردی 
بگو از آن همه ابتذال، آن همه ریا، آن همه فریب، آن همه دروغ 
آن همه چیزی که من نبودم و تو نوشتی ...


اعتراف کن قلم ...
بگو ...