فجرنامه - 4: رویاهای شیرین و اوراد گل سرخ!

بعد از دی دیوانه و آن سردی دیرند 
وان پیر یخ نیمه دی ماه شکستن،
بسیار نپاید 
این لحظه سرمای گل سرخ
این لحظه خون خوردن و خاموش نشستن 


×××
سر اومد زمستون ...




×. استاد کدکنی