یه روزی ازم پرسید: دلگیری !؟
دل گیر شدی از من !؟
از ته دل گفتم: آره !
نمی دونم اون موقع فهمید یا نه منظورمو!
آخه منظورم این بود که آره دلگیر شدم
دلم گیرت افتاده!
---------------------------------
چه واژه ایه دلگیر شدن، یعنی دلت گیر کرده، گیر کسی شده!
بعد کلی فکر کردم که چرا خب وقتی ما از دوستی ناراحتیم
میگیم دلگیر شدم ازش !؟
یهو یاد این بیت افتادم که خب دوستیم
اون اگه کاری کرده که من ناراحت شدم خب به من توجه داشته!
اگر با من نبودش هیچ میلی / چرا ظرف مرا بشکست لیلی!
سلام
پاسخ دادنحذفجالبه! تا به حال از اين زاويه به موضوع دلگير شدن فكر نكرده بودم.
شايد گاهي همين جوري باشه كه شما ميگيد ولي نه هميشه.
گاهي ناراحت كردن يعني عدم توجه. اون وقت دلگير شدن عكس اون معني كه شما برداشت كرديد رو ميده.
به خانوم ابراهیمی:
پاسخ دادنحذفآره خب
ولی به هر حال تو عدم توجه هم یه مخاطبی هست که مهمه
بازم همین استدلالش برش مترتبه !!! (چقدر فلسفی شد !)
البته همه اینا توجیه !
حالم بده
پاسخ دادنحذفازین کلمه ها زیاده مثلا ما دست بزن داریمم همینجوریاست هاهاها
پاسخ دادنحذفدر مرام ما اسیران..... عاشقی رسمی ندارد...... دوستی را می پرستم..... چون که پایانی ندارد
پاسخ دادنحذفاین گیر با آن گیر فرق داره. این دلگیر مثل گرفتن آسمون میمونه . می گن آسمون گرفت دل هم آنجوری میگیره ولی نگاه ظریفی بود.مینیمال هات جالب بود.
پاسخ دادنحذفشرط می بندم تو هم یک دفع اندازه فونت های قالب مثل من خودبخود به هم ریخته که فونت هات اینقدر ریز شدند:))
با سلام
پاسخ دادنحذفبه نظر ن هر دوتاش بده
هم اينكه دل آدم گير كسي باشه
هم اينكه دل گير از كسي باشه
بلاگ جالبی داری .... ازش خوشم اومد
پاسخ دادنحذفمن معمولا دلگیر شدنم زیاد طول نمیکشه واسه همین گاهی می ترسم اگه دلم هم گیر کسی بشه زیاد طول نکشه ( آیکون یه دختر که شوخیش گرفته)
اگه اجازه بدی لینکت کنم...
من مدتهاست که دلگیر هیچکس نیستم
پاسخ دادنحذفسلام صابر جان
پاسخ دادنحذفممنونم که از وبلاگ گروهی ما دیدن می کنی و نظر میدی
باز هم بیا اون طرفا
خوشحال میشیم
سلام :)
پاسخ دادنحذفهمینجوری های زندگی، انسان رو از واژه های خودش هم غافل می کنه! چه برسه به واژه هایی که در خودشون حرف ها دارن.
اندکی خلوص تنها تمنای اوست! حیف که خلوص خود را خرج آنی می کنیم که نیست !
اسم بلاگ من هم عوض شده! تنهایی نیست؛ توحید هست...
شما به آوای موسیقی دعوت شدید
پاسخ دادنحذفدلگیر شبی در زد ، فتانه نمی خواهی ؟
پاسخ دادنحذفبی قصّه دل خود را ، افسانه نمی خواهی ؟
بی حوصله دل گفتا ، شوریده مکن ما را
گفتم به سر گنجی ، دردانه نمی خواهی ؟
ای بر سر سجاده ، دور از می و از باده
لب ریز ِ شراب آمد ، پیمانه نمی خواهی ؟
دل بار دگر بامن ، او گر شودت دشمن !
گوش ات به نصیحت کن ، فرزانه نمی خواهی ؟
ای دل نکند خوابی ، برخیز که بر آبی
ای خانه خراباتی ، حنانه نمی خواهی ؟
گر دیر شود حسرت ، خم تا نشدت قامت
آن موی پریشان را ، بر شانه نمی خواهی ؟
شاید شده ای عاقل ، هشیار شو ای غافل
چرخی بزن این میدان ! مستانه نمی خواهی ؟
او برشب تاران شد ، شمعی نه فروزان شد
خود سوز ِچه بی حاصل ، پروانه نمی خواهی ؟
دل باز خروشان شد ، چون چشمه ی جوشان شد
زنجیر گسست آمد ، دیوانه نمی خواهی ؟
بی نام و نشان خندان ، از دور تر ِ میدان
صیّاد دلی ما را دزدانه نمی خواهی ؟