چه کسی برد؟ چه کسی باخت؟ و از چه کسی باید ترسید؟

چه کسانی پیروز شدند؟
پیروز واقعی این انتخابات عارف بود، همان که آمد و از اخلاق گفت و عقلانیت، عمل هم کرد ...
پیروز واقعی هاشمی بود، همان که 8 سال ایستاد؛ تهمت شنید، فحش شنید، اما به وقتش سیاست ورزی کرد و به آنها که از رعشه ی آیت الله حرف می زدند نشان داد که هنوز هم با یک اشاره رعشه به تن رقبایش می اندازد ...


اما چه کسانی باختند؟
باخت اصلی را همان هایی متحمل شدند که جلیلی را جلو انداختند. سیاستی باخت باخت برای یک نظام در مقابل جهان. رقص مرگی بر جسد مذاکرات. 
دیگرانی هم باختند، خودشان می دانند

از چه کسی باید ترسید؟
از همانی که هنوز دو ماه رئیس جمهوریش باقی است. اشتباه است اگر او را موشی پنداشت که قدرتی ندارد. امیدوارم اشتباه کرده باشم. 

و چند ای کاش ...
پیروز اصلی این انتخابات امید بود، آدمی به امید زنده است
ای کاش فراموش نکند چه گفت و پا روی خون که ها گذاشت و آمد
ای کاش فراموش نکنیم که قرار نیست یک شبه و یک ماهه و یکساله اوضاع درست شود، اصلاحات راه درازی در پیش دارد، راهی که امید است به ترکستان نباشد!
ای کاش یادمان نرود طرد و ایجاد خودی و ناخودی، همان که حاکمیت چند سالی پیش گرفت، راهی اساسا به ترکستان است
ای کاش تکثر را بپذیریم و شادی هایمان را به غم دیگران بدل نکنیم




*. طبیعی است پیروز انگاشتن و یا بازنده پنداشتن هر شخصی نشان تایید و رد او نیست