هر پیامی که نجیب،
هر نجیبی که پیام؛
هر کلامی که بلند،
هر بلندی که کلام،
همه رفتند و نماند اندرین خانه کسی ...
آنچه پیوند زمان است و مکان
نیست جز میله سرد قفسی
و بران جامه دران
عنکبوتی که کند
همه علم سطرلابش را صرف صید مگسی ...
×. به یاد نیما
×. شعر از شفیعی کدکنی بزرگ!
آخیییییییییییی چه عکس خوشگلی. جمع شدن یه جا که یخ نزنن
پاسخ دادنحذفچی میشه گفت؟!!!
پاسخ دادنحذفدل ما هم یخ میزند
پاسخ دادنحذفمی بینی روزگارو؟؟؟؟ من ک باورم نمیشه
خدا کنه هیچ باران نعمتی سیل نشه
پاسخ دادنحذفهیچ نسیم بهاریی سوز شکننده سرما نشه
هیچ برفی بهمن نشه
هیچ عشقی نا فرجام نشه
هیچ گرمای محبتی تب نکنه
هیچ موج ارام دریایی سیل نشه
خدا کنه تنهاییها تبدیل به جمع شن نه از جمعهای شلوغ که انقدر بل بشوان که ادم توشون بیشتر احساس تنهایی میکنه
ازون جمعهای چند نفره نابی که دستها در هم گره میخورن و دوستیها توشون پررنگ میشن
در ضمن نمیدونم درخواست منم توی آپ کردنتون تاثیر داشت یا نه
اما در هر حال ممنونم
آپ زیبایی بود
یا الله
دلم گرفته است ، دلم عجیب گرفته است...
پاسخ دادنحذفعجب رنگی دارند در این تناقض برف...
عجب عمقی دارند در این کودکی محض...
چه عجبی است پشت این سبزو سفیدی...
که با سرخی رنگ آنها افسون شده است!
خیلی عکس قشنگی بود!