موهایت
- نه چون کلیشه های گذشته
دو آبشار قهوه ای -
که وحشی اند
چون دو چشم خشمگینت
که خم به پیشانی انداخته اند
دست هایت
- نه چون حریر در اشعار -
که تکه تکه اند
چون کویر خشک
چون سینه ستبرت فراخ اند
گونه هایت
- نه گلگون و نه لطیف -
که آفتاب سوخته اند
همچون ریگ زار لب هایت
های مرد روستایی رویاهایم ... نیستی!
انگار زندگی مال شماست...
پاسخحذفشمایی که ساده می نشینید ، بلند می شوید ، کار می کنید ، چای می خورید ، صادقانه و ساده عروسی می گیرید...
انگار دنیا مال شماست...
که زندگی به دست می گیرید ، همان بیلی که برایتان ورزش تندرستیست ،
با شماهام...
آهای
خوش به حالتان!