«... بدی نوع فراموشی ما اینه که نمی تونیم خود فراموشی رو به حافظه مون نسپریم و فراموشش کنیم، نمی تونیم خود فراموشی رو فراموش کنیم
باسه همین در عین اینکه همیشه فراموش می کنیم اما در عین حال هم می دونیم که فراموش کاریم و میدونیم که چیزهایی بوده که خوب بودند، خاطره هایی بوده که یه روزایی بودن و ما به دلایلی فراموششون کردیم و این تازه آغاز یه غصه تازه است ...»
×. بخشی از نوشته های پنج شب پیش با عنوان «اندوه ماندگاری فراموشی»
×. آبجو لطفا!
×. آبجو لطفا!
در یکی از اپیزودهای سریال هاوس بیماری را نشان میداد که اصلا بیماریش این بود که نمی توانست فراموش کند و همین باعث شده بود که از خانواده اش جدا شود. به نظرم یکی از بزرگترین نعمت ها همین فراموشی است.
پاسخحذفدر یکی از اپیزودهای سریال هاوس بیماری را نشان میداد که اصلا بیماریش این بود که نمی توانست فراموش کند و همین باعث شده بود که از خانواده اش جدا شود. به نظرم یکی از بزرگترین نعمت ها همین فراموشی است.
پاسخحذفکامنتو که خوندم یاد ممنوی نولان افتادم حتی
حذفممنون :-|
پاسخحذفممنون :-|
پاسخحذفای بابا من بران n تا نمونه می اارم که کلا اصلا یادشون رفته کی ان ؟چی ان؟ که چی ؟ چرا؟همه رو با شط شراب مقایسه نکن.فراموشی این روزا دوای درد همه درد هایی شده که می ذاریمشون سرطاقچه یا تو گنجه که خیلی جلو چشممون نباشن .خیلی رو اعصاب مون راه نرن.... به راحتی خیلی ها فراموش می کنن.حتی فراموشی شون هم فراموش می کنن.کاش همه نوشته تو می ذاشتی...می دونی که؟
پاسخحذفیه چند روزی فراموش کرده بودم سر بزنم به اینجا!!
پاسخحذفيه وقتايي همين فراموشي يه معضل ميشه ( اولين باريه كه نمي دونم املاي كلمه ام درسته يا نه !!!!!)
پاسخحذفاما اين كه فراموشي خودمون رو فراموش كنيم يه طور حذف واقعيت هست كه امكان پذير نيست .... خاطره هاي بد ماندگاريشون خيلي بيشتر از خاطره هاي خوبه و هر كاريشون كني نمي توني از يادآوري شون پرهيز كني
اما آرزو مي كنم كه آغاز غصه تازه واستون تا جايي كه انكان داره دور باشه
الان چی شده؟
پاسخحذفتو کی هستی؟
اینایی که گفتی چی بودن؟
-هیچی...
چی هیچی؟
-اینایی که گفتم...
مگه چیزی گفتی؟ کی گفتی؟
-فراموشش کن!(مناظره ی بابا اتی با صابر)
ببین حالا یه بلاگ آپ کردی ها
حذفجو گیر نشو.
شلوغ هم نکن.
:)
صابر تو بمیری هم من فراموشت نمی کنم مطمئن باش
پاسخحذفهاهاها